Οι απρόθυμοι και οι κατ’ ανάγκην σύμμαχοι

Οσο και αν η Ιστορία καταγράφει εχθρικά αισθήματα μεταξύ Ιαπωνίας και Κορέας, ο παράγοντας Κίνα-Ταϊβάν τις ωθεί να παραμένουν υπό αμερικανικό έλεγχο. Βελτιώνεται για τις ΗΠΑ η κατάσταση στις Φιλιππίνες με την επιστροφή των Μάρκος

Η μεγάλη αλήθεια είναι ότι κανείς στη Νοτιοανατολική Ασία δεν συμπαθεί τους Αμερικανούς και ακόμη και με τους παραδοσιακούς τους συμμάχους στην περιοχή οι σχέσεις των ΗΠΑ είναι περίπλοκες. Το γεγονός ότι έχουν στρατιωτικές βάσεις στην Ιαπωνία προκύπτει από την ήττα της δεύτερης στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και τη συνεπακόλουθη ταπεινωτική συνθήκη ειρήνης που υπέγραψε. Σήμερα οι ΗΠΑ εξακολουθούν να παίζουν τον ρόλο του εγγυητή της ασφάλειας της χώρας, αν και η Ιαπωνία εξοπλίζεται σαν να μην υπάρχει αύριο, που μπορεί και να μην υπάρχει, εάν η περιοχή περιέλθει σε γενικευμένη ανάφλεξη.

Η Νότια Κορέα αναγκάστηκε να δεχτεί τις ΗΠΑ ως προστάτιδα δύναμη μετά το τέλος του Πολέμου της Κορέας, για τον οποίον ευθύνονται εν πολλοίς οι Αμερικανοί, χωρίζοντας τη χώρα στα δύο και δημιουργώντας την από βορρά απειλή. Το Αμοιβαίο Αμυντικό Σύμφωνο ανάμεσα στις ΗΠΑ και στη Ν. Κορέα υπογράφηκε το 1953. Και η Ν. Κορέα, όπως η Ιαπωνία, σήμερα έχει υπολογίσιμη δική της αμυντική δύναμη και ένα τεράστιο ερώτημα είναι τι θα συνέβαινε αν συνεργαζόταν στενά και στον αμυντικό τομέα με την Ιαπωνία. Παρότι οι δύο χώρες έχουν έρθει πιο κοντά, καθώς αντιμετωπίζουν κοινές απειλές, την Κίνα και τη Β. Κορέα, υπάρχει τεράστια δυσπιστία ακόμη ανάμεσά τους λόγω της εισβολής της Ιαπωνίας στην Κορεατική Χερσόνησο στις αρχές του 20ού αιώνα. Οι Κορεάτες μισούν τους Ιάπωνες εξίσου με τους Κινέζους και δεν έχουν άδικο, ιστορικά τουλάχιστον. Φυσικά, οι ΗΠΑ θα ήθελαν να δουν τις δύο χώρες να συνεργάζονται, αν όχι να ενωθούν, αν αυτό ήταν δυνατόν, καθώς αυτό θα καθιστούσε τη δική τους δουλειά στην περιοχή πολύ πιο άκοπη και την κυριαρχία τους πολύ πιο δεδομένη. Η προσέγγιση των δύο επιταχύνεται υπό την απειλή μιας στρατιωτικής σύγκρουσης στην Ταϊβάν, η οποία φαίνεται όλο και πιο πιθανή. Και γενικά οι Ιάπωνες τρέμουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο, καθώς οι αναλυτές εκτιμούν ότι εάν συμβεί, και με δεδομένη την αυξημένη αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην Ιαπωνία, οι Κινέζοι μάλλον θα της επιτεθούν. Όσο, λοιπόν, υπάρχουν αυτά τα δεδομένα Κορέα και Ιαπωνία θα παραμείνουν υπό αμερικανικό έλεγχο.

Στις Φιλιππίνες οι ΗΠΑ τα βγήκαν πιο σκούρα, καθώς ο προκάτοχος του Μάρκος ήταν φιλοκινέζος και δεν το έκρυβε καθόλου, ενώ η χώρα έχει και πάρα πολύ πικρή εμπειρία από το παρελθόν της υπό αμερικανική κατοχή. Με τον Μάρκος τα πράγματα δείχνουν να πηγαίνουν κάπως καλύτερα, αλλά μέχρι σήμερα οι ΗΠΑ έχουν μεγαλύτερη στρατιωτική παρουσία στη μικροσκοπική Σιγκαπούρη παρά σε όλες τις Φιλιππίνες. Σύμφωνο στρατιωτικής συνεργασίας έχουν υπογράψει και με την Ταϊλάνδη. Για όλες αυτές τις χώρες, παρ’ όλα αυτά, κυρίαρχο δόγμα παραμένει εκείνο της «μη ευθυγράμμισης» με κάποια από τις μεγάλες δυνάμεις. Η μη ευθυγράμμιση για όλες αυτές τις χώρες δεν είναι πλέον ιδεολογικό ζήτημα, όπως αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου με τα κινήματα των Αδεσμεύτων, αλλά ξεκάθαρα ζήτημα επιβίωσης.